I. Ήδη έχει σκοτεινιάσει. Χίμηξε η πριμαντόνα πανσέληνος.
Θα καταβροχθιστούν αλλότριοι πόθοι. Αμαρτωλά λείψανα
Φεγγαριών που διάβηκαν τον παράδεισο. Παρείσακτοι χειμώνες
Θα κουρνιάσουν στον ειρμό σου.
II. Ήδη έχει σκοτεινιάσει. Πασχίζω να γραπώσω –ερεθιστικά απύθμενες-
Κουβέντες στο κορμί σου. Βουτηγμένη η σιωπή σου στο αίμα της…
Στη λήθη σφαγιασμένων ποιητών . Αραδιασμένοι ψίθυροι στην στάχτη,
Να εκλιπαρούν βογγητά λάγνα στην λογική σου.
III. Ήδη έχει σκοτεινιάσει. Στυγνές εξομολογήσεις υποψήφιου
Αυτόχειρα. Μπεκρουλιασμένα νοήματα σε ουλαμούς από θλίψη.
Γιγαντία κυπαρίσσια από τύψεις σειούν πανηγυρικά το ανάστημα τους.
IV. Ον Άνευ εντέρων ENTER ←
Ανιαρά νιάνιαρα νιαουρίζουν Και πάλι κραιπάλη
Κρίμα κρυμμένο Κρα νιων Κρα ματα Ήμαρτον
Κραξίματος κοντή New Διαρκώς κοντόφθαλμες πτυ-
Χες Σινέ. Σινιέ. Συνεχεία. Αγγέλων τυμβωρύχοι
Ηρώων πλάτες Παράδεισων δείγματα –ψήγματα αβύσσων
Πυγμαίων καλλιστεία Ληστεία.Αλτ.Παλτά. Ζωή σε κλέβω…
