ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ

Μα ναι. Το ξερώ η όχι
Παρόλα αυτά όμως θα υπάρχω .
Τι και αν με προδώσανε οι στόχοι.
Τις Μαύρες Τρύπες του «Ωσσάνα» εγώ θα άρχω.

Νάτος. Χαχανίζει ο θυμός
νευρόσπαστος στα έκφυλα, στα σάπια.
Το πέρασμα τους ανέγγιχτος χυμός
που στέρεψε πηγάζοντας στα χάπια.

Πύθιας παιδιά, άβουλοι πλανήτες
εγώ, ο καπνός και τα κλεμμένα χόρτα.
Αντλούν ζωές οι μαγεμένοι αλήτες
μορφάζοντας οι ίδιοι προς την πόρτα.

Και η ζωή παλλόμενη κορδέλα…
Σφίγγει και φεύγει ο παλμός.
Να μάχεται σαν αίμα μες στη βδέλλα ,
να φλέγεται τυφλός ο οφθαλμός.

Και πάλι χάνονται στο άγνωστο του πλήθους.
Παρέα τους ελπίδα που ναρκώνει.
Μετρούν τις ψεύτικες αυγές , χαροκαμένους λίθους
μετρούν το χάραμα καιρού που πόνο ενσαρκώνει.

Εισαγωγές σε όνειρα Προκρούστη.
Λάσπη, κομμάτια σύννεφα στον βάλτο.
Σάλπιγγες τροπαίου. Κρουστή
το Αίνιγμα της Σφίγγας μες το μυαλό σου βάλτο.

Ανύποπτα λιθάρια τσουλούν στο άπειρο.
Αδρά κοιτούν τον χρόνο που παγώνει.
Ιερογλυφικά σε ξεχασμένο πάπυρο.
και καταφύγιο ο ουρανός σε ανάπηρο παγώνι.


Αδέκαστοι αναρχικοί στο Αιώνιο.
Ροδοπέταλα μαραίνονται…τουλίπες.
Διαλεχτή αμβροσία τους το κώνειο.
Που δεν γεμίζει πλέον Μαύρες Τρύπες.

Άδικα περιστέρια μου, οι λύπες…

ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ

1. τυφλές οι έριδες πεινάνε. Γιατί τις τρέφεις;

2. το ξέρεις… θα ριζώσουν στα πέλματα
ανθρώπων πατώντας το ματωμένο αύριο.

3. Το Αύριο που δεν θα νιώσεις.

4. και’ συ, θα εναστρωσείς το Αγέρωχο
σκεπτόμενη τα σκήπτρα που κατείχες,
το γέλιο σου.

5. Κοπάδι το Ευχάριστο σε περιβάλλει καθώς και το
κογχύλι της μνήμης σου, της μνήμης που έμεινε
μισά σβησμένη.

6. Φλεγόμενη του Εμετικού Ιούλη.

7. Πνιγμένος από δάκρυ ήλιος , κατέβασε τα
ρυτιδιασμένα βλέφαρα

8. καθώς αρμένιζε στα σκοτάδια.

9. και κείνοι δρασκελίσαν τα βήματα του Ακρίτα.

10. Πατημασιές ιδρωμένου αίματος αγκάλιασαν
τα δασύτριχα στήθη

11. Ξεριζωμένων πλατάνων που αναπολούσαν
το Αιώνιο.

12. Σε αγαλματένια ματιά καθρεφτιζόταν
η φλόγα του Ερέβους ζωσμένη από εστίες
Θριάμβου.

13. (Πεθαμένου αλλά θριάμβου.
Ξεριζωμένου αλλά θριάμβου.)

14. και ένας καμένος Παράδεισος
υποδεχόταν τους καιόμενους στίχους.
15. (Σε χώμα γριπωμένο από θάνατο.

16. Σε θάνατο λιγδιασμένο από χρώμα

17. πορτοκαλί της φωτιάς

18. και της αρρώστιας.)

19. Για κείνους που άγγιξαν το Ανεξίτηλο.

20. Φλεγόμενοι του Εμετικού Ιούλη.

21. 17 χρονιά ερχόμενοι φευγάμενοι στην
πολιτεία του οίνου.

22. Και ένας Αίολος στα πανιά μας πειρατεύει
τους στίχους, ψαρεύοντας στη Γερμασόγεια
τη γύρη μας

23. Δαγκώνοντας αναστημένα το Κουρίο, το
Σταφυλόχρώμο Κολοσσί.

24. Σαν κόπασε ο άνεμος, οδοιπορήσαμε από την
αδελφή της Θεσσαλονίκης στις αυλές χωρισμένων
ονείρων.

25. Και ηβραμε γραμμή την είπαν
Πράσινη.

26. Γερασμένη φωνή πρόβαλλε τα στήθη της
που μιλούσαν.

27. –Τούτα τα άσπρα σπίτια είναι δικά μας
οι εκκλησιές, οι σταυροί των
παιδιών μας…-

28. Μα αφελές μειδίαμα στραγγάλισε τη φωνή.

29. Και ο Ποιητής
Φλεγόμενος του Εμετικού Ιούλη

30. Αράδιασε πορφυροχρωμες σκέψεις
για πορφυροχρωμη φρίκη.
31. και ένας καθρέφτης Αφροδίτης

32. Γενέτειρα Τυφλής Ποιήσεως.

ΒΙΒΛΙΟ

Τα μάτια μου βαστούν
ένα βιβλίο.
Παλαιό με κίτρινες σελίδες
«Ένα αληθοφανές παραμύθι»
Ο τίτλος του.
Εξιστορούσε ένα μέρος
Απόκρυφο, αόριστο,
μη υπαρκτό θαρρώ.


Μια γλιστερή λάσπη
περιέβαλλε το τοπίο,
μια βρώμικη, ζοφερή
λάσπη.
Ανάγλυφες μορφές λαμπύριζαν στην λάσπη
Και κραύγαζαν με τον βουβό μορφασμό τους.
Η λάσπη ανέβαινε και τις παράσερνε έρμαιες
Στο ριζικό τους.
Αλλονών η λάσπη γαργαλούσε τα γόνατα
Κάποιοι άλλοι βυθισμένοι ως τη μέση.
Και λίγοι την ανέπνεαν.
Και νας βράχος μοναδικός και στέρεος
Φιλοξενούσε έναν άνθρωπο.
(έτσι λένε όλοι)
Μήτε σοφό, μήτε έξυπνο,
Μήτε νέο , μήτε γερασμένο,
Δεν γνωρίζω φύλο.
Ούτε είμαι σίγουρος για ομορφιά.
Μα ήταν ευτυχής και
ευλογούσε τη μοίρα του.
Δεν ήταν σαν τα λεία πρόσωπα,
Δεν είχε πόνο στα μάτια του,
Μονό ευτυχία.
Όπως νόμιζε
Ο αδαής.

Και’ να σαρδόνιο γέλιο
Διατρυπά το βιβλίο.
«Τούτο το ον και η λάσπη
Πόσο μοιάζουν»

Δεν θέλω ν’ ανοίξω πάλι αυτό
Το βιβλίο
Τρομάζω στις σκέψεις του
Φοβάμαι να το διαβάσω ,
Αδυνατώ να το κατανοήσω,
Μα είναι τόσο προσωπικό.

Ο ΒΑΦΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ

Ένα ζαρκάδι λιποθύμησε ζυγίζοντας την πνοή του
Καταχωνιασμένος ο τρόμος στις κυψέλες
Της μνήμης.
Το πράο μέτωπο της σελήνης
Ακουμπούσε τα σύννεφα
«Χάρισαν το όνομα μου σ’ αστέρι»
Η χαμογελαστή νοσταλγία χαστούκισε
Την ηχώ της…
Λίκνισα το κεφάλι μελαγχολικά κατά κει
Που γειτονεύει ο χρόνος
Με το στυγνό πεπρωμένο των θνητών
Μείνε’ κει
Σε λίγο έρχομαι
Να σκορπίσουμε τη θαμπή, γλοιώδη
Λάμψη στον κόσμο…

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Η χλόη αχόρταγα κατασπάραζε τον ζοφερό ουρανό.
Η θλίψη του μας γρατζουνούσε τα κόκκαλα .
«Έχει καταφύγιο λίγο πιο κάτω» είπα.
Ένα απείθαρχο χαμόγελο- το υπέροχο σου χαμόγελο :
Ιχνηλασιών ερώτημα
Ασυναίσθητα βαστούσα την καρδία μου…

ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ

Αποδήμησε η όρεξη απόψε.
Σαν τα ζωγραφιστά πουλιά στο φεγγάρι.
Σαν τις νότες κιθάρας που τσίγκλα στα καλαμιά.
Σαν φθινοπωρινό φιλί κοριτσιού.
Σαν τη βροχή που ρυτιδώσει τα τζάμια.
Σαν τις στιγμές αιωνίας χαράς.
Σαν όνειρα που νταντεύει ο ύπνος.
Σαν και σένα καλή μου.

Δεν έχω όρεξη απόψε, μονό απορίες.
Που πήγαν τα μάτια που δροσίζουν
Τον ήλιο ;
Που πήγε το στόμα που φιλαέι
Λουλούδια ;
Ποιος σκουνταέι τις χούφτες που βαστάνε
αγάπη ;
Ποιο φεγγάρι, τάχα, να λούζει μαλλιά σου ;
Ποια άνοιξη σε ξελόγιασε πάλι ;
Για ποιες χώρες ταξιδεύεις ;
Για ποιες στιγμές μαλώνεις τον χρόνο ;
Για ποιο ψεύδος οδεύεις καλή μου ;

Αποδήμησε η όρεξη απόψε.
Μα οι φωλιές των πουλιών
παραμένουν στα δέντρα.
Μα οι φωνές των παιδιών
παραμένουν στα σπίτια.
Και οι σκιές των μορφών
ακολουθούν τον αφέντη.

Να’ σουν εδώ να δεις το δεμάτιο
-πρόστυχο όπως πάντα- δεν
άλλαξε καθόλου.
Τσαντίζομαι οι τοίχοι σουφρώνουν
τα χείλια τους και γελούν, κοροϊδεύουν.
Το μονό που κλαίει είναι το
λιωμένο κερί στο φτωχό τραπεζάκι.
Πρέπει να κλαίει γιατί φωτίζει
τ’ απομεινάρια που μου έμειναν.
Στραγγίζει τον λόγο που γράφω.
Συνοδεύει την πένα που κεντά την
Ψυχή μου.
Μα το μελανί στέρεψε, δεν επιθυμώ άλλο
Αρκετά
μελάνιασε η ψυχή μου.

Αποδήμησε η όρεξη απόψε.
Μα τα πουλιά-ακόμα- χορεύουν στον άνεμο.
Μα τα πούλια –ακόμα- φτερουγίζουν τη μέρα.
Μα τα πουλιά –ακόμα- κλωσσάνε το αύριο
και κελαηδάνε τον πονώ.
Ραμφίζουν τον ερώτα και κράζουν σκιάχτρα.
Σπουργίτι κουρνιαχτό στη
ψυχή μου, είναι χειμώνας
μα τα κλαδί μου αντηχούν
ακόμα.


Δεν έχω όρεξη απόψε, μονό αλήθειες.
Τρυφερά παραμύθια περιέπαιξαν τα
πρώτα χρόνια της νιότης μου.
Απόψε έχω μεταλλάξει το τέλος.
Η πεντάμορφη παρέμεινε τέρας.
Και τ’ ασχημόπαπα δεν γνώρισαν κύκνο.
Ωραία αγάπη έτρεφε ο Μενέλαος
για την Ελένη.
Μα η Ελένη έσβησε σαν το λουλούδι
Στην νύχτα που βρέχει.
Ενώ η αγάπη του Μενελάου έγινε Έπος.
Ήταν ωραία αγάπη…

Η αγάπη είναι το μέρος
που η ομορφιά υποχωρεί στο ωραίο.
Το εφήμερο βλεφάριζε στο αιώνιο.

Είμαστε όμορφοι σε ωραίες ψυχές.

Ίσως οι Έλληνες λάφυρα και πλούτη να έβλεπαν
Στην γενιά του Πριάμου.
Το ζύγι της καρδίας μου δεν έχει κρίμα.
Τα πάθη της αστρακοπουν βοριάδες.
Τα πλούτη σας σταυρώσανε μεσσίες.
Η προίκα μου να στέκω άσπιλος στα λόγια.

Έτσι και εγώ άνδρας φτωχός είμαι και γνώσεις
Βαθύπλουτες γροικώντας.
Εμπειριών βιώματα . Πείρας οργώματα θαρρώ.

Παραμένω ευγενής στην φτώχεια μου.

Δεν αχώ όρεξη απόψε μονό απορίες

Είναι κακό να τρέχουμε γυμνοί στα
λιβάδια του πόθου σέρνοντας το
αγνό μεσημέρι;

Είναι κακό να εγκλωβίζουν οι χούφτες μας κινούμενο το μούσκεμα του χρόνου;

Είναι κακό να ακουμπήσουμε στους στυλοβάτες του σύμπαντος;

Είναι κακό να ραντίσουμε την αυλή των ονείρων μας;

Είναι κακό να κηλιδώσουμε λίγο απ την λευκότητα του ήλιου;

Είναι κακό να αφουγκραστούμε στους καρπούς μας τους παλμούς της ζωής;

Είναι κακό να πεθάνουμε ζώντας;


Πάχνη οι σταγόνες στα μάτια μου
Ένα δάκρυ ξαπόστασε καρτερώντας εσένα.
Ποια τσιγγάνα βράδια το ζουλάρει;
Φάλτσες μελωδίες γευματίζουν στο γείτονα,
Σκυλιά από κόκαλο γαβγίζουν στο δρόμο.


Πιο γκρεμοτσακισμα μάτωνε τη ψυχή μου με ανάλγητους βρυχηθμούς από χαμένα βάθρα. Ποιο μουγκρητό στα γενιά δεν στεριώνει… α ρε καθρέφτη άδικε την ομορφιά μου κλείνεις….

Μα επιτέλους
Είναι κακό
Ν αγαπάς
Καλή μου;

Τι να πω; Η όρεξη αποδήμησε απόψε.


ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ

EΠΙΣΤΟΛΗΝ ΕΙΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ ΑΠΟ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

Διοπτροφόρε άνδρα
πουλί ακελαίδιστο ήμουν,
φτερά έχοντας στα βλέμματα παιδιών.
Τα μονά ματιά που αγάπησα.
Και οι τιμές από μικρές
γινήκαν εύγε.
Και από εφηβείας χρονιά
πλαισιωμένος από ηδονή ήμουν.
Ηδονή μη αποκτήσιμη.
Και οι μικροχαρές και τα
Χαμογελά μάταια πονούσαν
ν’ αγγίξουν το πρόσωπο μου.
Και εγώ ανέγγιχτος.
Παρά μονό επιθυμούσα
κείνο το «νησί» που θα με
λύτρωνε από τα επίγεια
δανείζοντας μου ουρανό.
Και μ’ ήβρε εκείνο…
Μα μήτε η γλυκεία
Πηνελόπη μήτε οι αδάμαστοι
μνηστήρες
με συναντήσαν
παρά μονό η σκιά μου…
Η τρυφούσα το φως σου.
Τώρα μάλιστα.
Θλιμμένα προσωπεία
ανάβουν κεριά για με
που ’μαι σβησμένος.
Παρακαλώ σε, διοπτροφόρε άνδρα.
Κάτω . Υπό το φως των κηρίων σου
Θα’ ρθει μια μέρα η σκιά μου.
Μη την φοβάσαι μα μήτε την πολεμήσεις.
Μονό πες της κρυφά εκ μέρους μου,
κείνο το περήφανο, τρανό, ανόητο
συγνώμη.


Κ.Κ
Δύναται.

ΛΙΠΟ-ΘΥΜΙΚΟΝ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

«Θ’ αρχίσω να διαβάζω είπε» ένα μωσαϊκό τρίχας,
ένα απίστευτο συνοθύλευμα σπυριών και βρωμάς.
Οι μασχάλες του είχαν βουλιάξει στον ιδρώτα, οι κιτρινωπές κάλτσες
κατάντια προσφυγικού καταλύματος χιλιάδων μικροοργανισμών
και κεινος ρουφούσε το ιστορικό απόσταγμα ενός γαμημένου έθνους
(Δηλαδή ενός έθνους που το γαμήσανε) ξαπλωμένος
νωχελικά στο μαξιλάρι.
« Που θα πας» ρώτησε το απομεινάρι της φάλαινας
Που ζούσε στη στεριά και ταλαντευθήκαν ταυτόχρονα όσο και φρικαλέα οι αποκρουστικές τρίχες στο πηγούνι της.
«Πρέπει να φύγω» είπα.
«Μια ζωή φεύγεις» απάντησε βαριεστημένα.
«Μια ζωή η ζωή μου φεύγει» αποκρίθηκε ηττημένα η φωνή μου.
«Όλο μαλακιές λες κλαπαρχιδα» και έστρεψε με τον περιφρονητικό τρόπο μιας βλάχας το κεφάλι της.

Βλεμμα στο φως...

Τελευταία σεργιανώ σε ηλεκτρονικά παράθυρα προσπαθώντας να απεγκλωβιστώ από την ρουτίνα που μου προσφέρουν οι διαδρομές στο μανάβικο για πράσα και μπανάνες, οι χαιρετούρες με την φαρμακοποιό της γειτονιάς και το αθώο φλερτ με κεiνoν τον ξανθό Άγγελο στο περίπτερο…Εγω της παραγγέλλω pas mall κόκκινα εικοσάρια και κεινη μου προσφέρει φλογέρες φαντασιώσεις .Δεν είμαι ο ηθικότερος ίσως άνθρωπος στον κόσμο αλλά σε μια εποχή πλαστικοποιημένη δεν οφείλω να αποδείξω τίποτα για το ποιος είμαι η τι πρεσβεύω… Άλλωστε οι απόψεις ποικίλουν όπως και οι κωλοτρυπίδες. το άρωμα διαφέρει … είχα μείνει στα παράθυρα λοιπόν … Αναπνέω ξανά … άνηβες μου εποχές λαμπυρίζουν στα μάτια μου πριν επωμιστώ τον μανδύα ενός κυνικού περιπατητή. Περίοδοι της ζωής μου συνυφασμένες με ατέρμονες ονειροπολήσεις … Ποιον ερωτεύτηκε η Άννα... Ποσό fake ξυλίκι αλά b movie from Honk-Kong ρίχναμε με τον Χρηστό … βλέπω την γενιά μου να ωριμάζει αλλά όχι να γερνά … Θυμάμαι τις μασημένες τσίχλες κάτω από τα θρανία σαν την αναμοχλευμενη γνώση που μας τάιζαν οι καθηγητές. Κάποιοι στοιχειώνουν ακόμα το θυμικό μου. Γραφικές φιγούρες… Αναπολώ τις στιγμές πανικού στους οπλοβαστούς πριν βιώσουμε τον Γολγοθά της επιθεώρησης ( απαγχονισμός σε αυτόν που κατασκεύασε το κλείστρο by the way). Απομονωμένος στο σπιτάκι μου (χίλιες φορές πρεζάκιας είναι υπερβολικό ρε Τζίμη) έγινα και εγώ ότι χλεύαζα στην εφηβεία μου. Συμβιβασμένος στους βιορυθμούς της εποχής ας έκανα και αλλιώς με ιδεολογίες και επαναστάσεις δεν θα έβλεπα να φουσκώνει η κοιλία της κορούλας μου… (πάντως θα είχα λιγότερες διαδρομές προς τον νιπτήρα και δεν θα βίωνα τον μουσουλμανικό τρόπο καθαρισμού –χωρίς παρεξήγηση Χασάν) . Πάντα κάτι τυπάκοι με κοιτούσαν με βλέμμα λες και ανακάλυψαν την Αμερική και σκαμπάζοντας με λάγνο ύφος εκφράσεις του τύπου « έκανα add μια πιπινίτσα γ****ε τα έγραψα και στο wall της μια αφιέρωση πρέπει να Xpare πολύ αυτό δικέ μου ”. Σε ένα παλαιολιθικό απολειφάδι σαν και έμενα που ακόμα παρακολουθεί ευχαρίστως σε vhs τον τελικό του ευρωμπασκετ της Αθήνας και σιγοτραγουδά το Billie jean επιδιδόμενος σε τραγελαφικές φιγούρες (ευτυχώς μονάχος ) στο μπάνιο. Οι φράσεις του τύπου γραφώ στο wall, περά από τον δρόμο είχε την δίκια του ιστορία και τους pink Floyd δεν μου λεγαν τίποτα. Δεν μπορώ να με κατατάξω στους Αιρετικούς γιατί είμαι δυσκολοπίστος γενικά, αλλά η όλη φάση του Face book δεν μου γέμιζε το μάτι (εδώ δεν γεμίζει το στομάχι μου το μάτι μου θα γεμίσει μου λες) . Νομίζω καθότι είπαμε σπάνια πιστεύω ,ότι είναι ένας επίμαχος τρόπος για τους περισσότερους να κραυγάσουν τα θέλω τους, να ψιθυρίσουν στωικά τις επιθυμίες τους … σε μια εποχή που τα έγχρωμα όνειρα πλέον αποτυπώνονται σε ασπρόμαυρες οθόνες …καταλαβαίνω ότι η επικοινωνία δεν είναι μόνο η οπτική επαφή με ένα αγέρωχο, ομιχλώδες η οτιδήποτε άλλο κοσμητικό επίθετο βαλτέ ανάλογα με την περίσταση βλέμμα …η επικοινωνία είναι τα συναισθήματα που σου παράγει η επαφή σου με ένα βλέμμα… όχι το να κοιτάξεις αλλά το να δεις … και είδα πολλά … είδα φίλους μου να σουλατσάρουν στα καλντερίμια της ζωής πεπειραμένοι πια λαϊκιστή να μεγάλωσαν χεχε … Ήμασταν παιδιά και τώρα φέραμε παιδιά σε αυτόν τον κόσμο αλλά στην πλειονότητα είδα ότι ακόμα νιώθουν σαν παιδιά και αυτό μου προξένησε ελπίδα. Και ίσως και πιστή… Πίστη ότι δεν είμαστε απλώς τυποποιημένα προϊόντα αναρτημένα στο ράφι… Με τις αναλογίες μας τα πιστεύω μας και τα θέλω μας να μας περιτυλίγουν σαν ετικέτες… τα όνειρα μας δεν κρεμιούνται στο τσιγκέλι: σφαχτάρια ενός παροδικού κοινωνικού καπρίτσιου … Δεν εγκαταλείπουμε ποτέ την διαφορετικότητα μας και αυτό είναι το σαγηνευτικό της ανθρώπινης φύσης να μπορείς να διαφέρεις και να το αποδέχεσαι …
Δεν θα κλείσω με κλισέ. Δεν περιμένω ένα καλύτερο αύριο μιας που περιμένοντας το μέλλον χάνεις το σήμερα. Απλά θέλω να μοιραστώ ένα συναίσθημα. Μια ανατριχίλα παρόμοια με κάθε φορά που με βλεφαρίζει η μονάκριβη μου Ολια. Υπάρχουμε ρε γαμοτο ακόμα . Ζούμε κοιτάζοντας ψηλά…

Μια καλοκαιρίνη ιστορία απο την φθινοπωρίνη Θεσσαλονίκη

Η δημοκρατία μας πια έχει ενηλικιωθεί και δεν μπορούμε να τις κατοχυρώσουμε δικαιολογητικά ανωριμότητας και εφηβικών συμπεριφορών. Παρόλα αυτά σε πολλούς τομείς του συστήματος διακρίνουμε έναν ιδιάζον παλιμπαιδισμό αν εθελοτυφλούμε «αντικρίζοντας» την θετική σκοπιά των πραγμάτων. Εάν πάλι
Οι μεταπολιτευτικές φλόγες ήλιων, πυρσών, αστεριών και άλλων ουρανίων στερεωμάτων δεν μας έχουν τυφλώσει τους οφθαλμούς μπορούμε να δούμε τα πράγματα γυμνά απαλλαγμένα από κάθε είδους ακτινοβολία σαν άλλους βασιλιάδες γυμνούς εκτεθειμένους στην δημοκρατική αγορά μας.
Σαν βασιλιά πλούτου , δύναμης και πληροφοριών μας συστήθηκε το τελευταίο τρίμηνο στην πανέμορφη νύφη του Θερμαϊκού ο εν λόγω κύριος της φωτογραφίας. Σε καιρούς χαλεπούς τα αμνοερίφια έχουν επιτακτική ανάγκη έναν ηγέτη να τα καθοδηγήσει. Αν και ένας τσομπάνης σίγουρα θα έχει παραπάνω ηγετικές ικανότητες και αναμφίβολα πιο αξιοπρεπή στάση από τον Αθανάσιο Στρίγα…
Ανήκω στην γένια που οι κοινωνικές συγκυρίες στιγμάτισαν έως γένια των εφτακοσίων ευρώ. Όσον αφορά το ελληνικό κράτος καθότι στην Ιταλία κάνει θραύση το best seller που εξιστορεί το αντίστοιχο target group των χιλίων ευρώ. Η σύγκλιση βλέπεται… Στην γένια που θεωρείτε ανώριμη αλλά και γερασμένη ταυτόχρονα . 30 χρονών πια με τα αθώα μάτια της τρίμηνης κόρης μου να με κοιτάζουν με απορία εναντιωμένα στο αγωνιώδες βλέμμα μου. Αυτή την γενιά βλέπετε αφεντάδες έχουν πλέον καταβροχθίσει άνθρωποι σαν τον Αθανάσιο Στριγα. Πατεράδες που τρώνε πλέον τα παιδιά τους για να αναδείξουν σαν άλλοι Κρόνοι τα λαμπερά δαχτυλίδια τους …
Η αινιγματική φιγούρα του δέσποσε μπροστά μου στα τέλη Απριλίου του 2009. Τον είχα ακουστά σαν σύμβουλο του Νάτο , σαν θαμώνα του καναλιού
Best επί εποχής Χρηστίδη, σαν αρχιερέα του νεόδμητου ελληνικού μεγαλείου, ειδικός σε θέματα διεθνής συνομωσίας η όψη του κάτι μου θύμιζε αλλά το επώνυμο του μου τα ξεδιάλυνε όλα … Στριγας. Μαζί με έναν συρφετό από κοπαδιαστά κορόιδα (ένα εκ των οποίων και με νευραλγική συμμετοχή ήμουν και εγώ) περιφερόταν στο ξενοδοχείο Καψης στην Μοναστηρίου συλλέγοντας στωικά τα θύματα του. Καθότι τυγχάνω συνάδελφος σας ελέω πτυχίου όχι εμπειρίας πήγα και εγώ να συμμετάσχω στα μεγαλεπήβολα σχεδία του.

Το δόλωμα του συνεπικουρούμενο με κάτι έγγραφα που θα αναφέρω αργότερα (100% πλαστά) ήταν όντως δελεαστικότατο. Και κατάφερε να αναστατώσει επί τρεις συναπτούς μήνες την δημοσιογραφική πιάτσα της πόλης μας και γνωστούς αλλά και πρωτίστως αγνώστους (νέα παιδιά άνεργα γεμάτα ελπίδες και όνειρα) συναδέλφους. Όπως διατεινόταν ο ίδιος (πρώην πολιτευτής του κυβερνόντος κόμματος στις εκλογές της 10ης Μάρτιου του 2004) η Θεσσαλονίκη σαν εκλεκτό κέντρο των βαλκάνιων θα είχε σημαίνοντα ρολό στις μετέπειτα γεωπολιτικές εξελίξεις που προόριζε το ΝΑΤΟ στην περιοχή. Και σε αυτόν ανατέθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες από την πρώην γυναίκα του εβραϊκής καταγωγής κόρης του ιδιοκτήτη του αμερικανικού δικτύου cbs να επανδρώσει έναν σταθμό αντίστοιχο του cnn Turk to cbs Greece
O Όρος όμιλος μιας που το εγχείρημα του θα περιελάμβανε και περιοδικό και ραδιόφωνο νομίζω ότι ταιριάζει καλυτέρα . Και κάπως έτσι άρχισε ένα πυρετικό σαφάρι στελεχών και αναζήτησης κατάλληλων κτιρίων για να στεγάσουν το όλο πλάνο. Θα μπορούσα να μην σπαταλήσω άλλη φαιά ουσία και να αφοσιωθώ στο πως θα μεγαλώσω την κόρη μου μιας που τρεις μήνες τώρα αρκετά περιφερόμουν σαν άλλος αρλεκίνος σε περιπλανώμενο θίασο με αυτόν τον τύπο, αλλά έχω χρέος τόσο στην κόρη μου όσο και στις κόρες και τους γιους αυτού του κόσμου να ξέρουν το τι συμβαίνει στον τόπο που έρχονται στην ζωή και που αργότερα θα προσπαθήσουν να του δώσουν ζωή. Άνθρωποι μέσα από αγγελία που αναρτήθηκε σε κεντρική εφημερίδα της πόλης μας, σοβαροί οικογενειάρχες με εμπειρία στον χώρο και ικανότητες τον πλησίασαν θέλοντας να έχουν το προσωπικό τους εισιτήριο στην γη της επαγγελίας που τους έταζε. Η εταιρεία που δήλωνε και πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος λεγόταν NEW WORLD CASTLE. Συμφώνα πάντα με τα λεγόμενα του είχε προβεί σε παρόμοιες κινήσεις στην Γερμάνια Συν τοις άλλοις ασχολούταν και με τα ναυτιλιακά . Είχε έδρα το Μοναχό αλλά οικονομική βάση τον Παναμά όπως και πολλές offshore εταιρείες και αυτό δικαιολογούσε τον μη εντοπισμό της στο ανείπωτο σερφάρισμα που έκανα στον διαδικτυακό χώρο και όχι μόνο. Βιογραφικά με ικανότητες αλλά και προσωπικά στοιχειά όπως τηλεφωνά και διευθύνσεις έπεσαν στα χεριά αυτού του ανθρώπου. Σίγουρα πάνω από 200 άτομα ενεπλάκησαν κατά αυτό τον τρόπο άθελα τους σε αυτή την ιστορία.
Ένα από αυτά τα άτομα (ένας αξιότιμος και ευυπόληπτος άνθρωπος που είχα την τιμή να τον γνωρίσω ο κύριος Γεωργακόπουλος Ηλίας) του πρότεινε αγνοώντας τις πονηρές του προθέσεις για να περιέχει περισσότερο prestige η πρόταση
του να ξεφύγουν από την αλά μάζωξη παλαιών συμμαθητών συνεντεύξεις στο ξενοδοχείο Καψης και να μεταφέρονται οι ενδιαφερόμενοι στον χώρο του. Ονομαζόμενο studio gr στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Είχε προσεγγίσει κάποια κτίρια στην περιοχή κοντά στο αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης όντως εντυπωσιακά και μεγάλα για να φιλοξενήσουν τον σταθμό. Που η έναρξη του θα ήταν εντυπωσιακή και πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα με συναυλία της Μαντόνα όπως τον διαβεβαίωναν οι συνεργάτες του εξ Αμερικής . Είχε βρει ιδιοκτήτες μαζί με έμενα και αλλά έξι άτομα που τον ακολουθούσαμε ως άλλοι Σάντσο Παντζα η όπως θα έλεγε ο συμπαθής κύριος Ανευλαβής ποιος είναι πιο μαλακας ο μαλακας ή ο ακόλουθος του. Ιδίοις όμμασοι εθεάθηκε να διαπραγματεύεται την αγοραπωλησία τους. Μέχρι και σχεδία σε μηχανικό κατάθεσε για το πώς θα είναι η δομή τους. Φαινόταν εκστασιασμένος που η πρώτη του εκπομπή θα είχε ως αποκλειστικότητα την αφεντιά του να δίνει συνέντευξη για όλα τα απόρρητα μυστικά που κατείχε.
αστρονομικά ποσά διαπραγματευόντουσαν με τους ιδιοκτήτες των ακίνητων στα έκπληκτα μάτια μου μπροστά. Το όλο κεφάλαιο που στήριζε το δαιδαλώδες εγχείρημα του κυμαινόταν στα ύψη των πέντε δισεκατομμυρίων ευρώ όπως ο ίδιος διατεινόταν αλλά και μια επιστολή γνωστής τράπεζας που την κράδαινε στιβαρά στα χεριά του όταν μεταμφιεζόμασταν σε απίστους Θωμάδες. (Αlpha Bank) που ανέφερε ότι η κυρία Σταυρούλα Δημουλά του εξουσιοδότησε το εξωφρενικό αυτό εν καιρώ οικονομικής κρίσης ποσό. Ναι με ότι αριθμούς σαν αμαξοστοιχία συνεπάγεται. Τα μετέπειτα δεδομένα τον άσσο αυτόν στο μανίκι του τον έβγαλαν σκάρτο. Με όλο αυτό τον πακτωλό δισεκατομμυρίων πως η έναρξη του σταθμού να μην συμβαδίσει με μια προσωπική στην γνωστή αφροαμερικανιδα Oprah Winfrey αλά Σιλβιο συνέντευξη του ιδιοκτήτη. Του dr Athanasius Strigas όπως ήθελε να τον αποκαλούμε στo κλείσιμο των επιστολών που αποστέλλαμε σαν γνήσιοι βοηθοί του Άγιου Βασίλη σε σοβαρούς επαγγελματικούς ομίλους και ακόμα και σε κρατικούς οργανισμούς.. Πολλοί εκ των οποίων- και εδώ είναι η είδηση και όχι ότι ο Ιερομόναχος Εφραιμ είναι ταγμένος στην opus dei και ότι έχει αποδείξεις για αυτό με οπτικοακουστικό υλικό– μας πήραν στα σοβαρά. Oπως ο κρατικός αερολιμένας Θεσσαλονίκης Μακεδονία που δέχθηκε ο αερολιμενάρχης του την αίτηση μας με τον λογότυπο της εταιρείας για παραχώρηση μονίμου υπόστεγου για το ιδιωτικό τζετ του ιδιοκτήτη του τεράστιου αυτού οικονομικού κολοσσού. Κατανοείται αγαπητέ Μάκη την επικινδυνότητα αυτού του ανθρώπου και σε τι αλυσιδωτές ατασθαλίες επιδιδόταν. Και ο κρατικός μηχανισμός δεν τον είχε αντιληφτεί. Μάλιστα στην επιστολή με το λογότυπο της εταιρείας που ομοίαζε με την σημαία των ηνωμένων εθνών παρέθετε και την διεύθυνση των κεντρικών γραφείων στο Μοναχό. Η επιστολή υπάρχει ακόμα εκεί αλλά πρέπει να την προσκομίσουμε μόνο με δικηγόρο πια. Ζητούσε ιδιωτικό παρκινγκ σε ένα από τα προβληματικότερα αεροδρόμια κατά κοινή ομολογία της Ελλάδος για να στεγάσει το προσωπικό του τζετ που ναι καλά μαντέψατε απευθύνθηκε για την αγορά του σε επιφανείς εταιρείες του εξωτερικού . Με e-mail και επιστολές. Έχοντας ανταπόκριση... Τον άνθρωπο αυτόν τον όρισε ποιος σαν εκπρόσωπο μας στο Νάτο διερωτώμαι ...αν δεν ήταν και αυτή η πληροφορία ένα από τα πολλά μυθεύματα του. Όπως και η πεολειξία στο Μοναχό της πρέσβειρας καλής θελήσεως Αγάπης Βαρδινογιάννη στον κύριο αυτό καταγραμμένη σε βίντεο –κατά τα λεγόμενα του– και ο θάνατος της Χριστίνας Ωνάση με ένεση επειδή ο Ωνάσης είχε παντρευτεί την αγαπημένη χήρα των αμερικανών καταγραμμένο και αυτό στην αδυσώπητη μνήμη ενός ανθρώπου με χίλια προσωπεία και καμία ψυχή. Τέτοιες κουβέντες συνήθως έλεγε στο γραφείο που μαζευόμασταν εγώ και αλλά έξι άτομα ομοιοπα
Θη άτομα αλλά και σε πολλούς άλλους συναδέλφους εν μέσω συνεντεύξεων. Εγώ ήμουν το δεξί του χέρι όπως με είχε χρήσει τρομάρα του … ο ιπποκόμος του βαρόνου Μινχάουζεν. Σαφώς και ήμασταν οργανωμένη ομάδα είχε ορίσει σε κάθε έναν από εμάς ένα νευραλγικό πόστο που ανάλογα με την περίσταση άλλαζε όπως οι προπονητές μπάσκετ αλλάζουν τους παίκτες κατά την διάρκεια ενός καλαθοσφαιρικού αγώνα. Αν κάποιος ρωτούσε πολλά ήταν επίμονος και έπρεπε να εξοβελιστεί . Καθότι το όλο σχέδιο έπρεπε να είναι μυστικό μιας που τα κανάλια και τα συμφέροντα των Αθηνών είχαν θορυβηθεί με την απόπειρα των αδελφών ελλήνων εκ Μακεδονίας. Ο γραφών ξεκίνησε την σταδιοδρομία του στην εταιρεία σαν υπεύθυνος ραδιοφώνου. Σαφώς τον ρολό του καλλιτεχνικού διευθυντή διαδραμάτιζε ο πρώην πλέον σκηνοθέτης του αντένα Ηλίας Γεωργακόπουλος . Δεν θα μπορούσε να απουσιάζει σε μια τέτοια παράγωγη η ιδιαίτερα γραμματέας καθώς και η υπεύθυνη προσωπικού. Η υπεύθυνη του marketing μια κοπελιά διπλά χτυπημένη αφού είχε ήδη γνωρίσει το να απολύεσαι εν μέσω λαμογιών καθότι εργάζονταν στο εργοστάσιο της Siemens στην Θεσσαλονίκηκαι ότι συναφή μπορείτε να φανταστείτε σε μια συμμορία των επτά θύματα ενός ελπίζω αρρωστημένου ψυχικά ανθρώπου. Και όχι ενός παρανοϊκού μυαλού. Ο κύριος Χρηστός Μπελάς που κάνει εκπομπή στο κανάλι Μακεδονία και είχε προσεγγίσει τον άνθρωπο αυτό κατά την πρώτη του επαφή μαζί του άλλαξε χίλια χρώματα η επιδερμίδα του πρόσωπου του καθότι γνωστός παλιά από το best. O Κύριος Μπελλας λοιπόν μας εκμυστηρεύτηκε και όντως το διασταυρώσαμε ότι ο άνθρωπος αυτός παίρνει ταμείο απορίας … παρόλο που τα έσοδα του και μόνο σαν συγγραφέα δεν θα πρέπει να το αιτιολογούν αυτό σαν νομικό επιχείρημα αλλά και σαν ηθικό ότι σήμερα δανείστηκα 15 ευρώ για να πάρω γάλα για την φουκαριάρα την κόρη μου καθότι σαν γνήσιο αριστερό αφεντικό (όπως διατεινόταν ) μας είχε αμίσθους χάνοντας κυρίως και χρόνο αλλά και αξιοπρέπεια σε αυτά που μας υποκινούσε να κάνουμε ανεμίζοντας το καρότο της οικονομικής μας εξασφάλισης. Κρατούσε δέσμια στην κυριολεξία την γραμματέα του μια κοπέλα που πηρέ δάνειο για να συμπαρασταθεί στην καρκινοπαθή μητέρα της λέγοντας της μην: ψάχνεις άλλου εργασία η δουλεία θα γίνει … και σε πολλές άλλες περιπτώσεις ανθρώπων που τους προέτρεπε να παρατήσουν ότι είχαν και να επισελθουν στο team του
CBS GREECE...Μου ζήτησε δανεικά λέγοντας μου ότι τον κυνηγού για εκατό χιλιάδες ευρώ η ΣΔΟΕ και δεν έχουν αποδεσμεύσει τα λεφτά από την Αμερική για αυτό χρονοτριβεί το εγχείρημα . Έχω μαρτύρα που τον είδε να με
Προικοδοτεί με την βέρα της πρώην γυναικάς του για να την πουλήσω σε ενεχυροδανειστήριο γιατί δεν είχε λεφτά ρευστό να πάρει φάρμακα. Δεν έχει περάσει καιρός που σε κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης τον ξεμπροστιάσαμε και του είπαμε τι είναι αυτά που έλεγες και κάνεις. Προφανώς θα πάρουμε απαντήσεις από τον δικηγόρο του Γεώργιο Κουβελα αδελφό του πρώην δήμαρχου Θεσσαλονίκης και τέως υπουργού εσωτερικών Σωτήρη Kουβελα. Σε επικοινωνία του μαζί του υποστηρίζει ότι τον έχει συναντήσει μόνο τρεις φορές ενώ η γραμματέας του Στριγα Μαρία Καραμουζη ισχυρίζεται το αντίθετο… Ο επίλογος της τραγελαφικής αυτής ιστορίας μας βρήκε απροετοίμαστους και αποσβολωμένους από το μέγεθος του ψεύδους και της μυθοπλασίας που επέδειξε αυτός ο άνθρωπος . Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι με είχε στείλει στην εμπορική τράπεζα με έναν λογαριασμό από κοινωφελές ίδρυμα σαν και αυτά που είχαν αναδείξει και αργότερα εκθρονίσει τον Ζαχοπουλο αν δεν με απατάει η μνήμη μου θα πρέπει να ήταν το πολιτιστικό ίδρυμα αιγαίου να ρωτήσω τι χρήματα υπάρχουν σε αυτό τον λογαριασμό. Δεν υπήρχαν…
Ο ίδιος αυτή την στιγμή επικαλείται ασθένεια και Κολύμα των χρημάτων μέσω ΣΔΟΕ καθότι προέρχονται όπως ανάφερε από αγοραπωλησίες όπλων του ΝΑΤΟ
Και πρέπει να αποδείξει ότι είναι νόμιμες…. Σε ένα πρόσφατο ταξίδι του στην πρωτεύουσα προέβηκε σε γόνιμες διαπραγματεύσεις με τον νυν εργοδότη σας στο alter
Για μετέπειτα αγορά του σταθμού… φυσικά το τερπνόν μετά του ωφελίμου και δεν θα μπορούσε να λείπει μια εκθαμβωτική παρουσία όπως η Βάσια Λοη στο εντυπωσιακό του Παλμαρε που επιφυλάσσει τον Αλιαγα σαν ακορντμαν και διαφορές άλλες tv persones να στελεχώνουν το κανάλι του. Κάλλιστα θα μπορούσα να γράψω μυθιστόρημα για αυτόν τον τύπο αλλά στην μεταπολίτευση πρέπει να ορίσουμε πλέον τους ρόλους μας. Έχουμε ωριμάσει ελπίζω αρκετά πια. Στις εποχές όπου η κουκούλα πολιτικοποιείται . Διάφοροι αλλοπρόσαλλοι τα πάντα όλα φαντομάδες, τύπου Βαβυλης, Κοσκωτας, Βλαστός Στριγας τι και αν υποδειχτήκαν το ίδιο το κράτος έκανε τα στραβά μάτια… και εμείς σαν απλοί πολίτες φοβόμαστε γιατί μπορούν να μπουν στα αεροδρόμια μας στις τράπεζες μας στην διασκέδαση μας . Και σε μερικούς από εμάς όπως ο υποφαινόμενος στην καθημερινότητα μας. Λεκιάζοντας τον τρόπο που μας κοιτάζει πια η γυναίκα μας στερώντας μας και όνειρα και ύπνο. Γιατί να το κάνει όλο αυτό; κάτι προφανώς θα κρύβει ...όπως προείπα ελπίζω να είναι στην αρμοδιότητα του κύριου Σούρα και όχι στις αρμοδιότητες της δικαιοσύνης. Αλλά προφανώς το έγγραφο με τα πέντε δις που μας παρουσίασε ήταν πλαστό μα επαγγελματικά πλασμένο… ένας πράκτορας που πρωτοστατούσε στον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας όπως και αλλά τόσα που έχει πει χωρίς φόβο με αποδείξεις είναι ικανός για όλα … αλλά όχι για να καταλάβει τι σημαίνει να καπηλεύεσαι την αξιοπρέπεια τις ελπίδες και την καθημερινότητα τόσων ανθρώπων. Κάποιος πρέπει να βγει να μαζέψει όλες τις μαϊμούδες από την ζούγκλα γιατί γεμίσαμε ψευδός την ζωή μας … ας μην την κάνουμε και τσίρκο. Με εκτίμηση και σεβασμό Ανδρέας. Π . Δαρδαντακης….καθε πληροφορία ή οτιδήποτε άλλο είμαι διαθέσιμος καθότι και όλοι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας. μας… το τηλέφωνο μου είναι 231-0-815-079. Σας ευχαριστώ.
Διαθεσιμος. Εγω και πολλοι που ενεπλακησαν στην ιστορια αυτή.