Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

ΜΙΚΡΗ ΝΑΝΟΥΚΑ


ειχε νοτισει εξω... πιο μουχλιασμενο συναισθημα και απο την σταχτη του τσιγαρου που απομηδουσε στα τασακια...
κοιταξε περιεργαστικα τριγυρω του... ανθρωποι που δεν ειχε ξαναδει ποτε...
ριγουσε να αγγιξει την καθημερινοτητα τους...
ηταν σιγουρος πως καπου θα πονουσαν και αυτοι ...
η μπαργουμαν τον ρωτησε αν θελει να πιει και αλλο και αυτος με ταπεινωμενο βλεμμα της εγνεψε ναι...
καθοτανε στον θρονο του ... παρεα με τα ξυδια και τα ταξιδια της ψυχης του...
εστρεψε ασυναισθητα το κεφαλι του κατα κει που ανατελουν οι σκεψεις του... με στηριγμα τον αγκωνα στην αναμνηση...
και ηταν εκει!
δεσποζε στο πληθος ... ηγεμονικη αλλα οχι αυταρχης ...
ενα παιδικο ονειρο κυλισματος στα γρασιδια ...
βρωμικος πια απο ζωη κυλισε να της μιλησει...
τον ειδε! χαμογελασε ... ιχνηλατηθηκαν τα ερωτηματα των αιωνων στα χειλη της...
"εδω βρισκεις καταφυγιο?" ... τον ρωτησε και ανεπαισθητα αγγιγε με την παλαμη του την καρδια του...
"και εδω και εκει" απαντησα αγγιζοντας το χερι της...
τραβηχθηκε ... ισως να την φοβισα ο μαλακας σκεφθηκα...
"πως εισαι τοσο σιγουρος για εμενα? " αποκριθηκε η φωνη της γεματη προσμονη ...
ηταν θεσπεσια ευθραστη σαν πορσελανινο εκμαγειωμα ... δεν μπορουσα να αντεξω την ικμαδα της στιγμης...
"απλα σε κοιταζω και θελω να καθρεφτισω τις στιγμες"
" και αν φυγουνε μικρε μου χενρυ?"
"τοτες δεν ητανε πραγματικα δικες μας η τις τρομαξαμε ειρμαμενοι στο πληθος"
"περπαταω στον δρομο και σε σκεφτομαι"
"οδοιπορεις και σε σηματοδοτει ο δρομος νανουκα ... τα κοκκινα παπουτσια σου γεμισανε με αιματινη γραφη καθε πορεια σου"
"δεν ειναι απο αιμα αγαπη μου ... ειναι απο ερωτα ..."
" και ο ερωτας κυοφορειται απο αιμα ματια μου ρωτα τους καρπους μας "
" εισαι τοσο αγνος σαν μωρο... σαν βρεφος που ακομα δεν ανεπνευσε τον πονο"
" και η παρθενικη μας εμφανιση με αιμα λουσμενη ειναι... τυλιγμενη την ανθρωπια "
... κοιταχθηκαμε... πρεπει να ημουν τυχερος αποψε ... φιληθηκαμε απληστα κατα κει που τα καρδιοχτυπια γινονται εφηβοι...
ενα παραξενο συναισθημα ενιωθα νερο... ολα υγρα πανω μου ... ματια... αισθηματα ...
ητανε σαν να αντικρυζα τον κοσμο πρωτογνωρα... και ολα σβηνανε και αναβαν...


ξυπνησα βουρκωμενος αλλα με εναν πονο στο κεφαλι ... αυτη η υγρυ αισθηση με ακολουθουσε και τωρα στο πρωτο συναπαντημα της μερας...
οταν επανηλθαν οι ηχοι του κοσμου καταλαβα πως ολα ηταν ενα ονειρο...ητανε μπροστα μου στο υψος των ματιων μου ... με κοιτουσε ικετευτικα στα ματια αφου ειχε
ξεριζωσει τουφες απο τα μαλλια μου αθελα της ...
ηθελε να παιξουμε.
θα παιξουμε ζωη μου...

Δεν υπάρχουν σχόλια: